Brzózki (do 1945 r. - Althagen) leżą na skraju Puszczy Wkrzańskiej. Od centrum Brzózek po przebyciu około 1 km dochodzimy do brzegu Zalewu Szczecińskiego.
Jest to wieś o charakterze rolniczo-turystycznym, położona wzdłuż drogi 114 biegnącej od Tanowa przez Police, Trzebież do Nowego Warpna. W części biegnącej przez wieś, droga jest wyłożona brukiem.
We wsi znajduje się kilka gospodarstw agroturystycznych i centrum rehabilitacji z ośrodkiem hippiki.
W Brzózkach jest sklep spożywczy i wędzarnia ryb. Ponadto we wsi znajduje się siedziba Ochotniczej Straży Pożarnej.
W części Brzózek zwanej Popielewo, znajduje się pałacyk myśliwski z XIX wieku. Teren pałacu otoczony jest parkiem, który zachował się w pierwotnych granicach. W parku rośnie wiele chronionych drzew i krzewów w tym m.in. dąb kaukaski, świerk sitkajski i paproć długosz królewski. Sam pałacyk jest zrujnowany.
Niedaleko od pałacyku znajduje się ośrodek wypoczynkowy Zakładów Chemicznych Police.
W lesie na południe od Brzózek rośnie pomnikowy dąb bezszypułkowy o obwodzie 3,95 m. Okolice wsi to tereny atrakcyjne turystycznie dla plażowiczów (plaża nad zalewem), turystów pieszych (czerwony Szlak Puszczy Wkrzańskiej), rowerzystów i miłośników przejażdżek konnych.
Pierwsza wzmianka o Brzózkach pochodzi z roku 1777. Od drugiej połowy XVIII w. był to majątek państwowy z kolonią mieszkalną. Pierwsi osadnicy pojawili się w Brzózkach w roku 1777.
W 1782 r. zawarto umowę, zgodnie z którą połączono folwark kamery państwowej
w Szczecinie i zakład przemysłowy radcy wojennego Augusta Friedricha Matthiasa na prawie dziedzicznego czynszu. Obszar majątku wynosił wówczas 1031 mórg i 90 rut ziemi oraz 150 mórg łąk
W latach 1782 - 1785 właściciel majątku Matthias sprowadził kolejnych kolonistów (w sumie 22 osoby mieszkające w Brzózkach), we wsi było też 4 chałupników. Areał gruntów liczył 253 morgi i 108 rut ziemi;
Od 1783 r. w miejscowości funkcjonowała szkoła, kościół (kaplica) z zakrystią.
W roku 1827 właścicielem majątku był Gottfried Krüger (po nim syn Friedrich Ferdinand). Posługę duchowną sprawował pastor Fürgang z Trzebieży.
W 1859 r. majątek liczył: 315 mórg ziemi uprawnej (ok. 80 ha), 160 mórg łąk (ok. 40 ha), 65 mórg pastwisk (ok. 15 ha); do kolonii należało 186 mórg pól i 150 mórg łąk; uprawiano żyto, ziemniaki, koniczynę, owies, jęczmień, wykę, hodowano 172 sztuk bydła, 29 sztuk koni, 230 sztuk owiec, 150 sztuk nierogacizny rasy Land-Race. Część kolonistów zajmowała się rybołówstwem, uprawą lnu, hodowano też pszczoły.
W 1865 r. odnotowano w Brzózkach 37 budynków mieszkalnych, 61 gospodarczych (w tym wiatrak), Wieś liczyła 371 mieszkańców (70 rodzin).
W roku 1874 Brzózki stanowiły gminę wiejską liczącą 35 domów, 63 gospodarstwa domowe, liczba mieszkańców nieznacznie przekraczała 300 osób. Majątek zaś liczył 4 domy, 6 gospodarstw domowych. Zamieszkiwało go 31 mieszkańców.
W 1933 r. w miejscowości było 325 mieszkańców, 90 gospodarstw domowych.
Po 1945 r. w Brzózkach osiedlili się polscy repatrianci.