Wychodząc z ratusza nie sposób nie zauważyć budynku z osobliwie przecinającymi się czarnymi belkami między którymi bielą się płyciny. To jeden z najpiękniejszych budynków w Nowym Warpnie. Jeden z niewielu w mieście z widoczną konstrukcją. Wykonany w tradycyjnej technice ryglowej, tak charakterystycznej dla tych terenów. O bryle prostej, zwartej, dwu kondygnacyjny.
Czas jego powstania szacuje się na XVIII i XIX wiek. Posesja na której wznosi się budynek należała od 1676 r. do rodziny Dittman. Budynek był wielokrotnie przebudowywany. Na jednym z zachowanych elementów budynku wyryta jest data 1842.
W 1910 r. w budynku wybuchł pożar - spaliła się ściana szczytowa, przylegająca do sąsiedniego budynku oraz część dachu.
W 1914 roku zakończono odbudowę domu - wykonawcą był budowniczy Herman Assam.
W okresie powojennym budynek był własnością Skarbu Państwa w administracji Zarządu Budynków Mieszkalnych Police.
W 1982 roku zniszczony w 76% budynek zakupił Pan Janusz Szumski, który podjął się jego przebudowy. To właśnie jemu budynek zawdzięcza swój obecny wygląd. Na zdjęciach w galerii można zapoznać się ze stanem budynku jaki przejął i jak wygląda teraz.
Przy pracach remontowych wykazał się bardzo dużą wiedzą fachową. Wiele prac wykonywał z zastosowaniem starych metod i przy użyciu niemal zabytkowych narzędziami.
Sufit z odsłoniętymi belkami oraz fragmenty autentycznej ryglówki łączył drewnianymi kołkami.
Elementy konstrukcyjne zostały wymienione - zastąpione drewnem użytym wtórnie, pozyskanym z rozbiórek. Płyciny pomiędzy belkami wypełnione są cegłą. Więźba dachowa częściowo wykonana z autentycznych elementów. Część jest nowa.
Na uwagę zasługują też drzwi wejściowe, bogato zdobione snycerką. Są to oryginalne drzwi. Elementy drewniane poddano zabiegom konserwatorskim - impregnacyjnym, uzupełniono ubytki i zaflekowano.
Elewacja frontowa o konstrukcji szkieletowej. Na pierwszym piętrze sześć okien w polach konstrukcji rozmieszczonych w powtarzającym się rytmie. Na parterze są dwa wejścia do budynku oraz jedno duże okno, drugie wystawowe przy drzwiach od strony przejazdu. Krótko znajdował się tam sklep.
Na bocznej ścianie o konstrukcji szkieletowej pola wypełnione są cegłą i są otynkowane. W polach konstrukcji znajdują się cztery małe okna rozmieszczone na każdej kondygnacji budynku.
Budynek został wpisany do rejestru zabytków. Jego powierzchnia zabudowy wynosi 294 m 2 a kubatura 957 m 3.
Prawdopodobnie jeszcze w tym roku, niektóre pomieszczenia budynku będą wynajmowane na zasadzie pokoi gościnnych. Warto będzie skorzystać z gościnności gospodarzy i zamieszkać w tak pięknym budynku.